woensdag 11 mei 2011
Mooi, mooier, mooist
Bij mijn opdrachtgever, liet iemand mij een gedicht lezen en ik wilde deze toch even met jullie delen! Ik wilde even benadrukken, accepteer jezelf zoals je bent! Ik heb ook veel dingen die ik niet mooi vind aan mijzelf, maar je kan het maar beter gewoon accepteren, dan dat je er mee blijft zitten en het je geluk beïnvloed.
Toen de eerste rimpels kwamen, was ik nogal in paniek
Ik heb m'n face toen laten liften in een prijzige kliniek
Nou, mijn man vond het fantastisch
Niks geen rimpels en geen vouwen
Net zo glad als bij ons trouwen.
Maar toen zei dus een vriendin 't is wel gek,
Maar je kop past niet meer bij je nek.
't Was een kleine ingreep, want ze trekken dit dus strak
En ze geven hier een sneetje, anders komt er daar een zak.
Nou m'n man was heel tevreden over wat ze met me deden,
Tot de plastisch chirurg tegen me zei: het is tot zover keurig,
Maar ik zit nog met uw borsten in m'n maag,
Want die zitten volgens mij wat laag.
Toen ze waren opgehesen leken ze een beetje klein,
Maar met siliconenvulling mochten ze er best weer zijn.
Nou ik zag mijn man ontvlammen,
Want ik had dus zulke prammen.
Maar op een avond bij 't vrijen,
Keek hij peinzend naar mijn dijen.
En al had hij dus geen duidelijke kritiek
Ik ging meteen terug naar de kliniek
Ik had trouwens ook een buikje en na enig overleg.
Liet ik dat meteen ontvetten, maar toen was m'n navel weg
Op de operatietafel gaf men mij een nieuwe navel,
Om tegelijkertijd mijn billen minstens zo'n stuk op te tillen
Nou, ik was op ieder feest zeer in tel
Maar ik zat onderhand wel zeer strak in mijn vel.
En mijn man voelde zich naast mij niet meer op zijn gemak,
Want op straat riepen de jongens: ga je lekker oude zak.
Nou, toen kocht hij een toupetje en een veel te strak korsetje
Hij ging wandelen en trimmen in in 't fitnesscentrum gymmen,
En deed maandenlang een rigoreus dieet,
Tot hij zomaar in de sauna overleed.
Nou daar stond ik op het kerkhof mooi te wezen aan het graf
Maar nu hij mij niet meer kon zien was de aardigheid eraf
Ik laat nu de kwabben zwellen en laat ik u wat vertellen:
Dames laat u niet verlakken en laat de boel maar rustig zakken
Want met gladgetrokken nekken, valt het leven niet te rekken.
Koester buik en onderkinnen.
Want uw schoonheid huist van binnen.
Vertel dat maar rustig aan uw man,
Want anders komen er maar ongelukken van.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
10 comments:
Ik vind het echt een heel mooi gedicht. maar ook best wel erg.
Hmm ik vind het gedicht toch enigszins een humoristische toon hebben. Wat betreft je vraag, ik denk 99% van de gevallen wel. Maar je moet toch altijd wat te klagen hebben vrees ik
't gedicht vind ik erg goed geschreven!
Ik vind het niet het best geschreven gedicht, maar de boodschap is heel duidelijk. Erg hoe mensen zich kunnen verliezen in het nastreven van perfectheid, terwijl die feitelijk niet nastreefbaar is.
Heel mooi gedicht, maar ik kan niet met mezelf leven zoals ik er nu uit zie en er moet drastisch wat veranderen. Buiten dat het niet mooi is, het is levengevaarlijk, van de 70 naar de 80 en dan komt de 100 al aardig in zicht..
Ik ben pas écht tevreden met mezelf als ik mijn streefgewicht bereikt heb, en daar kom ik alleen door heel heel heel hard te knokken en alle steun van familie en vrienden te krijgen :)!
De boodschap in het gedicht is erg duidelijk.
Ik denk dat bijna iedereen wel iets te klagen heeft over zijn/haar lichaam..
Wel ik had vroeger altijd het idee dat ik dik was. Maar sinds ik buikdans doe heb ik dat veel minder. je moet namelijk bij de buikdans niet mager zijn maar juist een buikje hebben anders zie je niets. Sindsien voel ik me een stuk beter !
Die quote kende ik al, ik vind hem echt mooi.
Een jaar geleden was ik echt heel erg onzeker over mezelf, overal waar ik kwam had ik gevoel dat iedereen me aankeek. ik vroeg dan ook elke seconde aan mijn vriendinnen: heb ik iets op mijn gezicht? zie ik er gek uit?
Ik was zo onzeker dat ik er zo vaak over heb gehuild. Mijn moeder heeft toen geregeld dat ik met een psycholoog kon praten, en ik voel me zo goed nu. Ik trek me er niet echt van aan wat anderen van me vinden. Ik doe mijn eigen ding en laat me niet tegen houden door anderen!
Wat een prachtig gedicht, bedankt voor het delen ervan. Ik ben heel tevreden met mijzelf. Ik heb mijzelf geaccepteerd. Ik heb een maatje meer. Alles is prima in verhouding. Ik heb alleen vreselijk brede heupen en een licht buikje. In het begin (toen ik 16 was ofzo) vond ik dat onwijs lelijk. Maar naarmate je ouder word (18 jaar) ga je dat toch accepteren. En ik vind mijzelf nu echt prima zoals ik ben. Ik vind mij er goed uitzien en ben er zelfs stiekem een beetje trots op. Acceptatie is een van de belangrijkste punten in dit proces.
Liefs, xxx
Erg grappig en goed geschreven gedicht, met een flinke bron van waarheid!
Een reactie posten